ıssız gözlerinden düşer de yalnızlık
cam kırıkları kanatırsa kalbini
uçurumun eşiğindeki çocuğa
sımsıkı tutun ve sakın bırakma
gece ıssız gözlerinden düşerse
bir çocuk ona şefkatle bak
ve anla
niçin o gece güneşin hiç doğmadığını
ve sen de ruhunda duy
yıldızsız gecelerde
ölülerin nasıl yaşadığını.
Kayıt Tarihi : 2.2.2016 20:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!