Yalnızlık Şiiri - Göksel Pulat

Havanın kararması gibiydi halim
Düşüncelerim karanlık içinde
Hiç umut yok, tam bir yeis içindeyim
Ruhum kalbimden firar etmek üzere

Gökkuşağı çarşısı buldum az ötede
Bir parça kendimle şenlenmek istedim
Ne var ki yer yok bu çarşıda, karanlık renge
Nefsim bile beni atmak istedi sinesinden

Son çare dipsiz bir kuyuya vardım o halimle
Önce kusmak istedi bu aciz bedenim;
Nefretini, öfkesini, yalnızlığını sessizce
Sonra firak etmek istedi bu alemden, edemedim