Sokağın sonundaki lamba gibi
Gecenin zifiri karanlığında
Sessiz ve duygusuz
Anlamsızca durmak.
Kış gibi...
Yağan karın altında.
Düşüncelerinle boğuşurken.
Yalnız ve soğuk adımlar atmak.
Aslında huzurdur yalnızlık.
Kendini anlamaktır.
İnsanları tanımaktır.
Kayıt Tarihi : 15.12.2015 15:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)