Yalnızlık Şiiri - Fatih Han Terzioğlu

Geceydi,
sokaklar yalnızlaştılar.
Bende yalnızdım o zamanlar.
Şimşekler çakıyordu;
Onlarda yalnızdılar.
Yalnızlık çakıyordu ufkumda,
Gözlerim yalnız bakıyordu,
Kalabalıklar yalnızdı içlerinde,
Yalnızlık bir yaraydı derinde
Yarada bir yalnızlıktı,
Yâr, yalnızlık peşinde.

3 sene sonra...

Zaman yalnızlık zamanıydı belki de;
Biz boşa şikayet ediyorduk o an.
Şükür ki şimdi dönüyorsa dil,
O an yalnızlık tatsız bir merhem gibi
Beslediğindendir yüreği...