Yalnızlık... Şiiri - Ali Nazım Başaran

Yalnız Çaresiz kalmak! zor,Kardeşim
Koca bir ormanda,gece karanlığında yolunu kaybetmektir yalnızlık
korkar ürkersin,karanlık gecelerden
Kendi nefesin ve gölgenden bile ürkersin..

Elin hiçbir işin ucundan tutmaz,Tembelleşir hantallaşırsın
kendi Çaresizliğinden..
Çişini bile olduğun yere yapar,pisliğinle yatarsın
Iksırıp,tıksıramazsın..
Bazen sorarsın kendine,hayvanmı insanmıyım diye…
ne hayvan nede insansındır SEN..

Yemeden içmeden kesilirsin,
YALNIZLIK Tembelliği sarar tüm bedenini..
Hiçbir şeyin tadını alamazsın
Yarınlara dair umutlarını tüketirsin
Ve Nefret edersin kendinden…
Ve İsyan edersin,İnsan oluşuna
Hayvan olduğun gelir aklına
Ve
Hayvanlığın bağlar seni yaşama..

Birgün
tenha sokakda karanlık bir köşede,
veya derme çatma bir barakada
kaskatı kesilmiş bulunursun,pislik içinde..
İt gibi Leşe döner Cesetin
Bitmiştir artık Dünyadaki Eziyetin..
Ne selan okunur,
nede bir mezar taşın olur,,
Bir it gibi gömerler seni toprağa,kokmasın diye
senden bahsetmezler ajanslar gazeteler…

11 ARALIK 2012 GÖLCÜK / HALIDERE