Yalnızlık Şiiri - Erol Doğan

Bir gün gelirde hatıralarla yaşamayı öğrenirsen eğer
beni hatırla
Biraz tatlı biraz acı hatıralardır onlar
Canlanıverir birden gözünde herşey bir güler bir
ağlarsın
Sonra kaybolup giderler,onlarla beraber senden de
birşeyler kopup gider.

Bilinmedik bir korku sarar seni,damarlarından kanlar
çekilir
Buz keser vücudun titremeye başlarsın,farkedince
yalnızlığını gizli gizli ağlarsın
Elin gider avizeye,bir türlü cevap veremezsin telefonun
ucundaki o sese
Eskiden toz pembe gördüklerin siyaha
bürünür,karanlığın olur.

Kalınca bir başına o zaman anlarsın herşeyin nekadar
boş olduğunu
Kimsecikler hatırlamaz seni yumulup kalırsın köşende
Birzamanlar içinde duramadığın dört duvar sırdaşın
oluverir
Ne geride bıraktığın sevdaların nede güzelliğin
çıkaramaz seni o boşluktan.