Yalnızlık Şiiri - Berkan Baba

Okyanusta batan gemidir yalnızlık,
Çok derinlerdedir gücün yetmez onu oradan çıkarmaya.
Kaybolup gider daha sonra.
Kendi kendine konuşmaktır yalnızlık...
Belkide en iyi tarafıdır bu
Kendini sorgularsın,bir kez olsun çekersin köşeye nefsini hayatı anlamaya çalışırsın.
Hapisten kaçmaya çalışan adamın planıdır yalnızlık
Kaçmak istersin,kaçamazsın.
Hapseder seni düşündüğüm zannettiğin detaylar.
Aslında düşünememişsindir ve kaçamazsın kendinden.
Yalnızlık,güzel şeydir be aslında
Yüzleşir insanoğlu kendisiyle.
Alıp götürür seni ütopyaya, başka diyarlara
Yalnızlık denizdeki yosun gibidir sonradan oluşur ve kalıcı olur.
Anlaşılamamaktır yalnızlık.
İyi adamlardır yalnız insanlar,
Bilgili adamlardırlar.
Az konuşur,laf ebeliği yapmazlar
Çokta narin,nazik,alçak gönüllülerdir.
Kalp kırmazlar fakat çok kırılırlar.
Yedirirler,yemezler
Giydirirler,giymezler
Üşürler,üşütmezler
Çok sevilmezler,sevdiklerinde adam gibi severler.
Ah bu yalnız insanlar...