Yalnızlık Şiiri - Melek Dönmez

Yoksa bir yoldaşın,
arkadaşın,
ocakta sıcak aşın,
tek başınaysan,
Ne fayda..
İç sıkıntısıyla başbaşasın..
İster oban olsun, isterse sarayın,
Mal, mülk vede servetin,
çare değil yanlızlığına..
Dinlediğin şarkılarda
hüzün ararsın için coşar,
oluk oluk akar, gözyaşların...
Dünyanın yükü omuzunda,
Bir başına çaresiz,
Hasta hissedersin kendini,
Ama; değilsin,
İlacın;
can yoldaşın, arkadaşın.
sıcacık eli omuzuna dokununca,
Gülen gözleriyle gözlerine bakınca,
canlanır yürek,
sana dost gerek,
iyileştin demek...
Acıyı yaşamayan halden anlamaz.
Yitirdiğim umutlarımı,
kaybolan hayallerimi sormaz,
çözüm de olmaz.
Bir başıma geçmiyo zaman,
kanım çekiliyo, geriliyorum,
sızlıyo kemiklerim,
düğüm düğüm boğazım yutkunamıyorum,
sözcükler dolanıyo,
tutuklu kalıyo dilimde
konuşamıyorum.
Zormuş ayrılık..
Senmi kadrimi bilmedin,
benmi kıymetin...
Adımı duyunca,
Bir dokunsan, bin ahh çekip,
çağlayacak oluyomuş gözpınarların,
Pişmanlıklarını dile getirip,
İç çekiyormuşun hala...
Ayrı, ayrı yerlerde,
Akan gözyaşlarımız,
savrulan hayallerimiz,
gelirmiki geri...
Giden yıllarımıza mı, yanalım.
Yüreğimizde kapanmayan derin yaralara mı?
Kalmadı
yaşamın hazı,
dostun nazı
ağzımın tadı,
Geri gelmezki hayatın baharı...
21.05.2015