Yalnızlık Şiiri - Mustafa Duman İmamoğlu

Yalnızlık bir dağ çiçeği gibi özgürce
Ve sessizce bir bekleyiş
Esen bir meltem gibi usulca, sımsıcak
Candan bir dost gibi sarar beni

Yalnızlık doğan bir güneşin ziyasında
Dalga dalga ışık olur ısıtır beni
Uçan bir kelebeğin kanadında nakış nakış motif
Büyüleyici bir güzellik olur kamaştırır gözlerimi

Yalnızlık mum ışığının yansımasında
Titreyen bir ürperti olur korkutur beni
Gecenin bir vaktinde saatin tik taklarında
Beynimin içinde şuurumu kemirir benim

Yalnızlık sessiz sedasız esir alır beni, benliğimi
Karşı koyamam, çırpınamam, boğulurum belki
Ayrı düşmüşüm insanlardan bana bir haller oldu sanki
Girdin kanıma, zehirledin beni vallahi

Yalnızlık, ah yalnızlık! Sana sesleniyorum, anla beni
Bırak peşimi, azat eyle sendeki beni
Unut bir köşede, hatırlama ismimi cismimi
Esaretimi bitir, kavuştur özgürlüğe beni