Yalnızlık Şiiri - İsmail Bilek

Bir direniş ilan etti kalbim sevdana,
savaşın tam ortasında ve alıştığım vazgeçemediğim her şeye karşı.
Bir savaşı kabullendi yüreğim karanlığı aydınlatan bombaların gürültüsünde ve anlık ölüm korkusunda, intihar a el sallarcasına.

Gururum bir çıkmaz sokakta aşılmaz bir duvara karşı,,
ve dilimde kibrime yenik düşen duygularımın can verdiği bir direniş marşı,,
tek kişilik sevdamın sonsuzluğa açılan arşı,,
ve egemenlik beklentisinde bedenim yorgun bir savaşçı.

Devrimleri deviren bir güç,,
ve sevmekten ibaret idamlık bir suç, müebbet e razı,, ölüme meydan okurcasına inatçı.,
Ve dilimde diş yarası izleri ile acı dolu itiraflar, yanaklarımda darmadağın bir gülüş,
yüzüme vuran karanlığa inat ay ışığı, ve şehrin direnen ışıkları,

upuzun vadi leşmiş çöller gibi caddeler, ve sokak lambalarındaki muhtaçlık ,,
ve cebimde delik deşik bir umut,, üç kuruşluk.,
Bir garip direniş ve inanmışlık,
boş vaatlerin kandırılmışlığında bir küçük çocuk, elimde kalan ise koskoca bir yalnızlık KOSKOCA BİR YALNIZLIK