Yalnızlık Şiiri - Mehmet Zafer

Bir kardelen yalnızlığı bu gece ruhumda
Kulaklarımda sessiz çığlıkların
Sığamıyorum koca kente
Bütün karanlıklar dolanmış başıma
Sanki bir ben kaldım
Dokunsalar ağlarım,seni sorsalar kahrolurum
Adı var kendi yok aşkın
Canımı acıta acıta bom boş bir kalbi taşıyorum
Hükmedemiyorum bu gün kendime
Alıp başımı gidesim var
Dünyanın ta öbür ucuna kadar
Hiç durmaksızın gitmek istiyorum
O kadar daraldı ki ruhum
Hiç bir şeyin faydası yok
Sen bile olsan daralırım biliyorum
Beni bir tek yalnızlık paklar! ! !