Yalnızlık Şiiri - Barbaros İrdelmen

Onca emek, onca çaba
Sonunda
Yalnız ve tek başına…

Kabullenmesek de
Gerçekte biliriz,
Ne kadar yalnız olduğumuzu
Kalabalıklar içinde…

Vakit yok
Konuşup kaynaşmaya…
Eski nesil kadar
Yeni nesil de bana yabancı…
Her ikisi de
Ne kadar uzaklar bana,

Yıllar geçer
Konuşulamaz nedense,
Ne anne ne baba ne de kardeşlerle,
Ne eş, ne arkadaş,ne de çocuklarla…

Yok saysak da yalnızlığı
Yalnız geldik
Yalnız yaşayacak
Yalnızlığı kabulleneceğiz yaşamda

Aslında hiç yalnız olmadık
Giderken bile bu dünyadan
Sakin ve huzurla
Yalnız gitmeyeceğiz

Yaşarken dualarımıza
Cevap vermese de
Beraber olacağız
Bizi yaratanla…