Yalnızlık Şiiri - Hüsnü Bala

Bir günün yalnızlığı da burada bitiyor
saat 00.00 oldu
sonrası sensizlik dolacak
sensiz geçecek her saniye
her akrebin yelkovanı takibinde gözlerim yoluna bakacak
yağsam da kar gibi üstüne çığ gibi eriyeceğim biliyorum
kollarım seni arayacak
seni soracak tüm şiirlerim
gölgene sığınacağım gece yarıları
soğuyacak bedenim ve bir daha ısınamayacağım
seni koynumda bulduğum gecelerim kadar beni ısıtamayacak yatak yorgan
boşluğa konuşacağım hep ve daima
senin olmadığın tenhalıklarda karışacağım kimsesizliğe
yürüyeceğim usul usul sevda ölülerinin yıkıntıları durağına
kalbim kırılacak bir ömür boyu
ve
sen bunu da biliyorsun kimse onaramayacak kırık kalbimi
senin o diri uçlu göğüslerin kadar beni kimse emziremeyecek biliyorum
buna çocukluğum da dahildir
...
-H.BALA