Yalnızlık Şiiri - Eyup Şahan

Başını yastığa koyduğum anda,
Dört duvar üstüme çöker yalnızlık.
Afakanlar basar aynı zamanda,
Tutup gökyüzüne çeker yalnızlık.

Yalnızlık yiğidin yüreğin dağlar,
Yorganı başına çekerde ağlar.
Yanaktan damlalar yastığa çağlar,
Alevden damlalar döker yalnızlık.

Boş yatak dört duvar onun kaderi,
Yangını yürekten girer içeri.
Ufkunu kaplayan tavandan beri,
Yiğidin ömrünü söker yalnızlık.

Doğrulur yataktan kurar bağdaşı,
Kollar arasına eğilir başı,
Kurumuş olsa da gözünde yaşı,
Yinede yanaktan akar yalnızlık.

Yalvarır Mevla’ya doğarken şafak,
Neler fısıldanır dil ufak ufak.
Eyüp bu dünyanın yakasın bırak,
Ocağına incir diker yalnızlık.

Eyüp Şahan
Ankara 2.4.1989