Yalnızlık Şiiri - Can Çalışkan

Bazen yalnız olduğunu kabul etmek o kadar zordur ki
Tüm dünyayı sırtlasan bu kadar zorlanmazsın
Kırık cam parçalarına bulanır dilin
Susarsın...
İç sesin “yen şu gururunu” diye bas bas bağırır
Hüzün yağmur misali başından aşağı boşalır
Dilini ısırırsın, dişlerini sıkarsın
Derdini dökecek bir Allahın kulunu bulamazsın
Nazın da kendinedir, tuzun da
Kendi yağında bile kavrulamazsın
Siyah beyaz fotoğraflarda ki saf çocukluğunu ararsın
Güldüğünde gözleri ışıldayan o çocuğu bulamazsın
Özür dilemek kesmez karşındakini
Ve ağlamak geri getirmez gidenlerini
Bildiğin her yol çıkmaz,
Sevdiğin herkes yalancı,
Güldüğün her yüz sahtekar,
Tanıdığın herkes yabancıdır artık
Sızını avutacak herkesten mahrum bırakılırsın
Bazen yalnız olduğunu kabul etmek o kadar zordur ki
Başını yastığa her koyduğunda yüzüne tokat gibi çarpan gerçeğin,
Eşikten dışarı her adım attığında köşede pusuya düşürmek için bekleyen kanlın,
Yazın ayazın, kışın har’ın,
Hem sevdalın hem belalın olur….Kurtulamazsın….
“Tek başına bi dünyayım “ dersin
Kendi dediğine kendin bile inanmazsın

Gönül asıl niyetini ona hakikaten zaman ayırana gösteriyor kurbanım...

Can Çalışkan
Kayıt Tarihi : 6.8.2016 22:28:00