Yalnızlıktı insanı insanlıktan eden..
Belkide kalbin boşluğuydu bizi yalnızlığa iten..
Hayır hayır çevremizdeki insanlar değildi yalnızlığımızı bölen..
Onlar kuru kalabaktı gürültüleriyle bizi öldüren..
Ve ben buna 'SABIRLA ÖLMEK' dedim ölememek varken..
Son gece idamı bekler gibi bekledim bazen..
Ve bir sesle irkildim dedi yalnız değilsin sen..
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta