Olmazsa olmazlarım yok artık,
olursa olurlara bıraktım hayatı.
Han duvarları gibi yüksek,
uçurum kadar derin yalnızlık…
Gündüzler nicedir yolu şaştı,
geceler epeydir haddini aştı.
Gökteki yıldızlar kadar uzak,
okyanuslar kadar derin yalnızlık…
Gidene gitme demek mazide kaldı,
göz pınarları gidenle kurudu.
Uzayıp giden yollar gibi uzun,
yüce dağlar kadar yüksek yalnızlık…
Mutluluğu da bilirim, hüznü de,
ortası olmadı, ya tepesinde ya dibinde.
Bembeyaz kadar masum,
arkası görünmeyen siyah bir yalnızlık…/Sabri Ceyhan
Kayıt Tarihi : 9.3.2016 01:38:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sabri Ceyhan](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/03/09/yalnizlik-1461.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!