Yalnızlık Şiiri - Galip Karakuş

Yalnız kalmak var ya,
boşluğunda asılı kalmak gibi dünyanın,
işte öylesine yapayalnız
Yaramaz aykırılıklardayım.

Bilir misiniz büyülü bir sözcüktür bu
Uluorta söylenen,
Yal-nız-lık.

Siz hiç yalnızlığı yaşadınız mı
diye sorsam şimdi,
ta iliklerinize kadar.

Yüzlerce insanın içinde,
insansız kaldınız mı bir kışlada.

Ne demek bilir misiniz arkadaş olmak
sivrisineğin sesiyle.

Benimle konuşur musun dediniz mi
pencereye konan Kumru kuşuna,
sevgilim olur musun dediniz mi.

Kıskandığınız oldu mu kuşun kanatlarını,
özlem duydunuz mu uçmaya
ve sınırsızlıklarına özgürlüğün.

Konuştuğunuz oldu mu hiç
okuduğunuz romanın kahramanı ile,
bağlamanız, ranzanız, saksıdaki çiçeğiniz ile.

Her tarafta herkes var da,
yalnızım,
yal-nız.

Sakın ola deli sanmayın beni,
aklına bile gelmez bunlar,
akıllı olduğunu sanan
yaşadığı zaman diliminde
sadece kafa gezdiren
akl-ı evvellerin.

Öyle bir yalnızlık ki demekliğim,
susamışlık her şeye,
adam gibi adamlara,
gerçek aşka
ve kirlenmemişliğine
yaşamı anlamlı kılan tüm değerlerin…

Antep – 10 Şubat 1995