Yalnızlık, ne zormuş, onu bana sor.
Yalnızlık, içimde alevlenen kor...
Oysa bana göre değil, böyle yaşam,
Yalnızlığa gömülmekteyim her akşam.
Her geçen gün kayboluyor bendeki ben.
Bilmem ki yalnızlık neden böyle erken!
Alıp götürdü benliğimdeki beni.
Her şey mazide artık kalmadı yeni!
Ben, bu ana dek hiç yalnız kalmam sandım.
Meğer, hayat bu, değişirmiş, aldandım.
Zaman, maziye her an çağlayıp aktı.
Benle ben olan herkes, beni bıraktı...
13.09.2013 İstanbul
Kayıt Tarihi : 15.9.2013 01:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!