Sanma yaşarken bir tek sen yalnızsın
İnsanlar yalnızdır, yalnızlığında
Tohumken büyürken ana rahminde
Tek başınadır kendisi kendinde
Karanlık korkusunda yalnızlığın
Doğarken işitilir ilk çığlığın
Hayatın belirir ilk nefesinde
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Şair yüreğinizi kutluyor,saygılar sunuyorum...
Bürünürsün kefenin beyazına
İndirirlerken seni mezarına
Kavuşursun kapkara toprağına
Göçer gidersin son sonsuzluğuna
Biter yalnızlığın yalnızlığında
Her dizesi bir başka anlamlı ve güzel ama ben son dizeyi alayım
Çok doğru demişsiniz ustam yüreğinize sağlık
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta