Yalnızlık hiç bitmeyen duygu
Anlıyamaz yaşamayan bunu
Lacivertten siyaha karartır ruhu
Ne kadar örtünsende, soğuk bir uyku
Islansada yalnız olan, aramaz kuytu
Zamanla alışır, daralmaya ruhu
Lambanın loş ışığında gözleri puslu
Islanır kirpikleri, duadır tek dostu
Karanlığa, güneş doğmasıdır umudu
Kayıt Tarihi : 7.8.2013 00:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!