Yalnızlık Şiiri - Hanifi Kara

YALNIZLIK

İtilmiş/kakılmışlık, onların yazgısı mı?
Topluluklar içinde, yalnız yaşamak çok zor.
Öyle anlar olur ki, adam gibi adama
Yalnızken yalnızlık ne, yalnıza yalnızlık kor.

Kimsesize kimse ol, gözet öksüzü/dulu
Kolay kolay sezdirmez, evde yoksa da çulu
Aklından hiç çıkarma, onlar da Hakk’ın kulu
Garip ve gurabâyı, ne olursun görme hor.

İçinde yiğit yatar, kepeneğin/abanın
Sesine kulak verin, her an n’olur tabanın
Sesi/sedâsı çıkmaz, yalnızın/garibanın
Mevsimi bile farklı, ağustosda yağar kar.

Kâinatta öyle ki, her şey dengini bulur
Her canlı farklı yaşar, herkes kendince solur
Bir kez olsun hatırla, Allah için ne olur!
Yaşıyor mu, ölü mü, birde onun hâlin sor?

Câhilâne ne olur, Hakk’a/haklıya çatma
“Helâl keyfe kâfidir”, helâle haram katma
“Kâlû belâ” demiştin, bu sözünü unutma
Nereden/niçin geldin, biraz olsun kafa yor…? !

14/04/’13
Hanifi KARA