Yalnızlık Şiiri - Yusuf Budaklı

Kimse bilmez hayallerini.Ne düşündüğünü,hissettiğini.

Yalnızlık kimine zindan,kimine dünya,
Gözlerini kapatıp karanlığa karışana.
Kimine huzur,kimine büth-a,
Hayatı boyunca yalnız kalacaklara.

Oturursun,ve düşünceler,binlerce,
Düşünürsün sadece bitmezcesine.
Kimi sevmiş bu boşluğu,kiminde bir şüphe,
Var mı ilerisi? Kapat gözlerini,kaybol bir kere.

Kimse yokken etrafında,rahat edersin belki,
Bırakmış dış dünyayı,geçer öteki beriki.
İnsanlar zanneder:"Zindana kapatmış kendini",
Ama sen sonsuzluktasın,kimse anlamaz hayallerini.

Seslere bile tahammülün yok,yeter,
Karanlık bu işte,katrandan beter.
Denesen kaybolmayı sadece bir sefer,
Hayalgücü olanların hayali nabiter.

Bedenin hissiz,hiçbir şey hissetmiyorsun,
Sana vurulan bir yumruk,bir odun.
Başkalarını boğuyor,arkanda kalan tozun,
Yapamayan çamur atar,sen bunu biliyorsun.

Dışarıdan bakınca bir kuru beden,
Düşünen yok düşündüklerini,neden?
Tatsalar bir hayalleri,çıksalar fiilden,
Boş değil bu dünya,bir hayallerim,bir ben.