Yalnızlık Şiiri - İbrahim Resuloğlu

Benimle yalnız kaldım yıllar sonra
Baş başa
Dinledim sessizce sesimi
Çocukluğumu hatırladım
Orman güllerinin üzerinden atlar
Cilim çamurdan araba yapardık
Kara lastik topuğundan teker
İngiliz mıhından mil
Oyuncağımız yoktu bizim, yapardık
Ama oynardık
Sevdiklerimi hatırladım ne çokmuş
Büyüdükçe sevmediklerim de çok oldu
Öğretmen olduğum gün
Dünyada en güzel günüydü
Geriye dönebilsem
Daha gençkenliğime... diye geçirdim içimden
Hayat hep ileri gidiyor belliki
Yalnızlığımda,
Askerlik günlerimde,
Kendimle kalabalıklaştım bugün
Gürültü çıkardım kendimle…