Yalnızlık Şiiri - Nadir Bulut

Bıçak gibi saplanır yalnızlık göğüsüme,
Aktarır ucu bütün soğukluğunu içime.
İçimdeki sıcakliği alır götürür afilice,
Baş başa bırakır beni acı dertlerimle.

Bütün iyeliklerim sessizce elimden gidiyor.
Asit gibi gözlerimden akıp bağrımı yakıyor.

Issız kaldı yüreğim, dermansız dert gibi!
Taşıması zor gelir, ağır bir yük misali.
Durduramaz ellerim gözlerimin selini.
Seli bile gözlerimin, yakar ellerimi.

Bütün iyeliklerim sessizce elimden gidiyor.
Asit gibi gözlerimden akıp bağrımı yakıyor.

Darıldım beni yıpratan cilekeş hayatıma.
Dargınım bana yalandan gülen yıldızlara!
Darıldım beni ben olmaktan alı koyan hayata.
Dargınım bana dümen çeviren yalan dünyaya.

Bütün iyeliklerim sessizce elimden gidiyor.
Asit gibi gözlerimden akıp bağrımı yakıyor.

Ağlasam da kimse göz yaşlarımı görmüyor.
Haykırsam da kimse argın sesimi duymuyor.
“Gitme” desem de iyeliklerim bir bir gidiyor.
Acımasızca yaşlarim akıp yüreğimi yakıyor.

Bütün iyeliklerim sessizce elimden gidiyor.
Asit gibi gözlerimden akıp bağrımı yakıyor.