sırdaşım oldu şu zifiri karanlık,
odam duman altı, vede bulanık,
köşe bucak hep yüreği yanık,
şu yalnızlık yok mu şu yalnızlık.
hayat sırtını dönmüş giderken,
eller semada, gözlerden yaş süzülürken,
azat et yüreğimi şu amansız esaretten,
ah yalnızlık vah yalnızlık.
Kayıt Tarihi : 5.3.2013 12:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!