Yalnızlık Şiiri - Hüseyin Karayel

Yalnızlık kayboluştur
Kayıp şehrin en ücra sokaklarında
Yalnızlık korkudur
Boynuna dolanmış yağlı urganın ucunda
Yalnızlık yanmaktır
Usul usul fitilsiz yağ kandillerinde
Yalnızlık yalnızlığımdır
Ağlamanın yasaklandığı gecelerde
Hıçkırıklar saplanır boğazıma susarım
Susarım bir yudum sevgiye
Düşer gözlerimden parça parça hatıralar
Nekalır ki hayattan geriye
Sadece izleri var mevsimlerin
Yalnızlık mühebbettir
Suçunu bilmeden
Yalnızlık ölmektir
Kefene bile sarılmadan
Yalnızlık gitmektir sonsuzluğa
Kimselere darılmadan