Yalnızlık Şiiri - Sedat Sade

Yine sensiz bir akşam oluyor yârim.
Sesinin,Kokunun,Nefesinin
olmadığı bir akşam.
Bu yanlız geçirdiğim kaçıncı akşam?
Çoktaan saymayı bıraktım.
Sayılardan nefret ettim,
Karanlığın çökmesi için koşarcasına
güneşi kapatan Aydan da,
Sanki,Sanki bana ne kadar
yanlız olduğumu söylemek için
sıraya girmişler adeta.

Yalnızlık deryasında,
Yelkeni yırttık, küreği
kırık bir sandaldayım,
Güneşten aciz, karanlıklara
dost bir mekandayım,
Aklım karma karışık deli divaneyim,
Adım atsam, uçurumdan düşer gibiyim,
Gören yaşıyor sanıyor beni ,
Oysa,
Ne ölü sayılırım nede diriyim..

Bu kaçıncı sensiz sabahı bekleyişimin,
Kaçıncı uykusuz geçen gecelerimin,
Bilir misin? Bu kaçıncı
adına şiir yazışımın,
Kaçıncı kalem kırışımın,
kaçıncı kağıt yırtışımım,
Söyler misin ey yarim ,
Ne zaman sonu gelecek
sensiz bekleyişlerimin,

Söylermisin?
söylemezsin
Söyleyemezsin biliyorum.
Biliyorum !
En çok da bunu bildiğim için üzülüyorum.
Seni anlıyorum yârim.
Anladığım için de üzülüyorum.
Keşke..
Aklını yitiren bi deli olsaydım,
belki o zaman yalnızlığın içinde
kaybolduğumu da anlamazdım.
Seni düşünmezdim,
Seni sevmezdim,
Seni beklemezdim.
aklım olmayınca,
Belki yalnızlığımı unutur,
Keşkelere de düşmezdim.!

Can idim cananın idim yarr,
Sana el sayıldım.
Sensizliğe sitem edip,
yalnızlığıma sarıldım.
Elaleme deli diye alay oldum, dışlandım,
Mutlulukla yollarımı ayırdım,
Yandım,
Yaralandım,
Kırıldım,
Koca dünyada bir başıma kala kaldım,
Artık şiirimin son mirasına vardım.
Buda senden bana hatıran kalsın..!