Yalnızlık Şiiri - Hasan Gümüş

Yalnızlık kokusunun tadına varalı,
Günler geçmez acıtır gönül yaralı...
Var mı bilmem benim gibi:
Aklı aç, zamandan uzak
Darbe yedikçe erir mi güçlenir mi bilinmez.

Bir boşluktur bulunmaz kelimeler,
Yetmez yaşanmışlıklar ağır gelir,
Yükü geçtikçe zamanın
Gelir burnuma kusmuk kokusu...

Bu mudur tiksinti, sesin çıkmayışı?
Gözden dökülen yaş, ağırdır yükü
Taşıyamaz artık bu kirpikler
Bir kopuş ve kaçıştır buğulu gözlerden inen,
Koşmaklı gözyaşım...