Yalnızlık Şiiri - Şafak Badem

Otur karşıma bu akşam masa da sana da bir tabak var
Sus her zamanki gibi sanırım söylenecek birkaç şey var
Aslında nereden başlanır nasıl anlatılır yada nasıl konuşulur ki
Yalnızlıkla bilmiyorum.

Biliyor musun ben rüzgar esince ellerimi iki yana açmıştım
Tek hissettiğim ise parmaklarımın arasından kayıp gitmesi
Bir başkasının avuçlarına çarpıp bir başkasına ve başkasına
Bunu izlemek önce acı verdi sonra ızdırap ve sonunda bir arkadaş

Bazen bu masa da oturduğumda tebessüm eden insanlar görürüm
Ama gözlerine baktığımda çaresiz ağlamaklı dalsız budaksız insanlar
Ve yine durup düşünürüm benim bir dostum var en azından diye
Adı Yalnızlık

Susar konuşmaz bana hiç bağırmaz yada arkamda bir çukur bırakmaz
Benim gibi düşünür ve benim gibi konuşur ararsam onda mevcuttur
İşte o zaman derim ki ben bana, bana ben lazım ve sonuç
Yine ve yeniden yalnızlık

Bir gün tahtadan 4 kollu bir döşekte belki bin beklide birkaç insan önünde,
Yatarken bile tek yoldaşım tek arkadaşım tek sevgilim tek sırdaşım
Olacak olan o vefalı dostum evet bu masada sana her zaman yer olacak
Bir gün ben sana vefasızlık edeceğim ama sen yine beni bulacaksın
Belki son da yada biraz sonra ama hep yanımda olacak olan sensin
YALNIZLIK

20/04/2012