Yalnızlık Şiiri - Evira Ayaz

Bırakır gideriz başladığımız yerden iyice uzaklastığımızı bildiğimiz için
Geriye dönmenin imkansızlığını kazırız geçtiğimiz sokaklardaki duvarlara
nerede eksik kaldığımız sorusunu buruşturup atarız
Yazdığımız bütün notlar aynı çöp kutusunda bir akşam vakti
Ebedi sonuna doğru yola çıkartırız.

Kavurucu yalnızlık anlarında parmaklarımızı titreten duyguyla savaşır
Yenilmek istediğimiz bir an ve sonrasında ki pişmanlıkla kalemi elimize alır
Görünmeyen yıldızları bu şehrin göğünden söküp almak ister gibi cesurca
Acının gölgelediği yüzümüzü saklayarak avuçlarımızda
Başlangıç adı altında bir sonu yazarız, yorulup göz kapaklarımız
Teslim oluncaya dek uykuya…

Yarına olmasa da düne bıraktığımız iyi bir şeyler vardır belki
O an geçmiş saymadan iyi niyetli güler yüzümüzle bakarız ona
O diye nitelendirdiğimiz her neyse, bir taş parçası yada altın bir kolye
Bizi anlamadığını düşündüğümüz bir maddeden ibarettir her şey
Bütün sesler sağırlığımızın, gözler körlüğümüzün ispatı gibi durur karşımızda
Ve ellerimiz her zamankinden acemi uzanır gökyüzüne
Son bir dilekte ne dileyeceğini bilmeyen inançsız bir insan olduğumuzu anlarız
Yeniden kapaklanır toprağa duygusuzluğumuzu dökeriz gözyaslarımızın tuzuyla
Tutkuyla sevdiğimiz aşkları tutuksuz yargılayıp asarız kendi dar ağacamızda
Gururun çektığı ip geri dönüşü olmayan bir yolculuk gibidir hayatımızın orta yerinde
Ölürken yalnız olmamak için bir kalp bile olsa parçalayıp avuçlarımıza bırakırız
Ve olabildiğince masum davranıp sonsuz bir susuşla kaparız gözlerimizi…
Herkesin bir suçlu aradığı bir dünyada herkesin günahkar oluşunu bağırmak isteriz
Yüzlerin anlamsız, seslerin boğucu ve intikam taşıdığı bir yerde durmanın imkansızlığıyla
Kaçarız, kendimizden, ondan ve sonrasından..
Sıradan bir geceymiş gibi davranıp, gece yarısından sonra bir mezarlığı ziyaret eder
Ve bizden bir parça taşıyan herkesin mezarına bir menekşe bırakırız
Sabaha doğru çoğalırlar, bütün mezarlıkları kaplar ve ölmüş olsakta
Yalnızlığa boyun eğmediğimiz için mutlu oluruz
Herkes aynı anda bir ıslık tutturur, dilinin ucunda türeyen kelimeler
Birden çok şarkıya dönüşür
Boğucu ve intikam dolu sesleri bastırır
Acıyı ve hüznü alır götürür
Yalnız olmadığımızı anladığımızda yeni bır yalnızlığa kadar nefes alma şansımızı
Sonsuz bir mutlulukla kutlarız,
mezar taşımızda ki en güzel yazıyla…