Yalnizlik Şiiri - Tuncay Mersin

Yalnizlik tum bedenimi sardiginda
Anlamistim gittiyini benden
Her kapimi caldiginda yuzune kapatmistim oysa
Sen cikarken o girdi sanirim
Simdi onunla savasiyorum
Onunla basa cikamadim ama kabullendim
Acilarim en ust safhada simdi,
Yemek yiyemiyorum tad alamiyorum
En onemlisi sensiz nefes alamiyorum
Ben kendimi sende ararken,
Sen coktan bana gelmis ve gitmistin
Ayagim takildi ve dustum kuyuya
Dibine dusene kadar,
Tek dusundugum sey susuz kalmayacagimdi,
Sana gelirken orada mutlulugun en devini bulacaktim
O yuzden hic korkmamistim sevgine susamaktan
Oysa ben kuyuya duserken biri bagirmisti,
Kuyuda su yok korkma bogulmazssin diye,
Keske sevgine susamak yerine sevginle bogulsaydim
Cunku ben sendeyken,
sen tutacaksin umuduyla dusmekten hic korkmadim ki...