Yalnızlık Şiiri - Zeynep Kıl

İşte yine karanlık bir gecedeyim
Sokaklar boş, bak ışıklar yanmıyor
Yalnızlık çöktü omuzlarıma
Gitmiyor benimle kalıyor
Ruhum; duvarlarda yankılanıyor
Ne kadar yalnızım bu mekanda
Ruhum karanlıkta bir ışık arıyor
Yüzümdeki çizgiler, siz de mi saklandınız..!
Gecenin karanlığında...
Gizli sırlar gibi korktunuz aydınlıktan
Güneşin ışığını unutan gece
Ay ve yıldızlar sanki bir bilmece
Saklanmışlar kara bulutların ardına
Bende saklandım karanlık bir geceye
Ay doğmaz oldu bende
Mehtapta yok bu gece
Kara bulutlardan dökülen damlalar
Ruhumun derinliklerine akın
Ey! Geceme doğan YALNIZLIK
Artık siz de beni yalnız bırakın...