Yalnızlık Şiiri - Kaan Karaduman

Zaman çok boş geçiyor manidar kalamıyor sözler
Kin biriktiriyorum nefretime.
Taş ocaklarından taşlar seçiyorum kendime deniz kenarından aldığım her taş tanesi için.
Öznelerle yüklemlerin yerlerini değiştiriyorum sana seni daha güzel tarif edebilmek için seni, bende ki seni daha güzel bir tarif elde edebilmek için. Kendim için lezzetlendiriyorum seni.
Seviyorum benim içimdeki seni hiç soluğum kesilmesin diye.
Sen gitmemek istiyorsun ben gitmeni.
Sonra gün geliyor yalnızlığım ağır basıyor yine gelmeni istiyorum.
Şımarığım iste gel dediğimde gel git dediğimde git istiyorum.
Kızma bana sen alıştırdın beni böyle.
Her gece 112yi arıyorum ambulans hazırda dursun diye her gece gözümü kapattığımda güzelliğin geliyor gözümün önüne kalp krizi geçirirsem alıp götürsünler beni diye.
Şimdi sen güzel gelensin bana.
Bense hep çirkin olan.
Şimdi sen....
Senle başlayan her sözüm güzel bitmiyor ama.
Seni sevdiğim kadar nefrette ediyorum senden.
Yoksa bu nasıl aşk olabilirdi ki?
Başka türlü tarif edilebilir miydi?
Yalnızlık.
Beni sensiz bırakalı çok oldu kızılım.
Gözlerini, sesini, gülüşünü en çokta kokunu unuttum.
En çok bu koydu zaten bana...

SAYGILARIMLA…
22/01/2012 21:45 (Yalnızlık)