Yalnızlık Şiiri - Hacı Bekir Erdoğan

Kaderimde bir yazı ki aşılmaz Çırpındıkça çırpın sonuç alınmaz Yazı demekle teselli olunmaz Dünyanın içinde teksin; yalnızlık Konuşursun muhabbetler boşuna Her söz kurşun; yara açar bağrımda Manalı bakışlar tamda karşımda Dünyanın içinde teksin; yalnızlık Karşıma diksem hedef tahtası Tam ortası tatmin etmez başkası Yıkılıp tarihe sayfa olası Dünyanın içinde teksin; yalnızlık Yakında olanlar dahi uzakta Bir çoğu var da sen yoksun tuzakta Tedbirler alsınlar seni yazak da Dünyanın içinde teksin; yalnızlık. Takıldın mı nefse; daha hoş ölse Hepsi nafile konuşup da gülse Yaşarken mezar arzular senle Dünyanın içinde teksin; yalnızlık. Ancak muminler kardeştir kur’an-da Kenetlenmek emir dahi olsada Menfaat silahıyla tam karşıda Dünyanın için deteksin; yalnızlık Selam bile kürke verilir halde Dostluk yalandan dolaşıyor dilde Her kulun bağrını yakan közsünde Kimseye ses etdirmiyon; yalnızlık