Yalnızlık Şiiri - Mehmet Girişit

YANLIZLIK
Koyamadım kendimi hiçbir yere
Ne evlat olabildim babama
Ne baba olabildim evladıma
Hep itilmiş biri olarak
Dışlandım kendi içimde

Benim mücadelem kendimle
Olmadı nefretim insanlara
Dostlarıma…..
Yada dost sandıklarıma
Bu yüzdendir
Hep tokatlar patladı yüzümde

Belki çok sevdim
Belki de çok değer verdim
Ama bir türlü göremedim
Bu dünyada
Yaranamadım bir Allah kuluna

Sevmelerim sızlattı yüreğimi
Sevgiler boğdu beni
Atılmışım sahil kenarına
Bırakılmışım bir başıma
Şimdilerde
Dalgaları dinliyorum
Güzel şarkılar söylüyorlar
Eşlik ediyorlar yalnızlığıma

Bazen bir melodi takılıyor
Bir hasret türküsü
Gece gündüz dilimde
Arıyorum kendimi
O türkünün içinde
Nedendir ….
Hep unutuyorum sonunu
Uyduruyorum
Kendime yalan söylercesine…

Yalnızlığımı sakladım
Yıllarca kendimden
Hep yalan söylemişim
Yalanlarda yaşamışım
Süslü dizelerde

Hep köprü olmak istedim
Denizlerin öbür tarafına
Ben göremedim ama
Belki görmek isterdi …Yarınlar
Yarınlara bakmak isterdim bir umutla
Umutlarım boğulur
Derin sularda……

Beni yaşatan hayallerim vardı
Bir bir yok oldular
Gelmiyorlar artık, girmiyorlar beynime
Terk ettiler beni
Kim bilir kiminle
Yalnızlığım;
Sırdaşım, arkadaşım
Yitirmiş rotasını
Kaybolmuş kalabalıklarda
Ruhum bedenimi terk etmiş
Sallanır dar ağacında

Mehmet GİRİŞİT
Gölbaşı / 10.01.2012