Yalnızlık Şiiri - İbrahim Ağkavak

Yalnızlık geçeğiyle Ana rahminde tanıştım
Etraf zifiri karanlık kimseyi bulamadım
Varsın olmasın kimse Allah’la baş başaydım
Elimde olsaydı eğer gözlerimi açmazdım

Aydınlığa kavuştum çevrem insanla doldu
Bu kalabalık içinden nasıl seçeyim dostu
Boyunamı baksam önemlimidir soyu
Cevabını bilmediğim binlerce soru

Bir ses işitirim nerden geldiği bilinmeyen
Sadece duyulan,yüzünü göstermeyen
Her kelimesi beynimi santim santim kemiren
Yalnızlığımı unutturup çocukça sevindiren

Gözyaşı vadisine otağ kurmuş benliğim
Çelişkilerle dolu şu yitik gençliğim
Haykırsamda bilirim duyulmaz sesim
Yalnızlıktan dertlenme düşün O’da yetim…

Yalnızlığın biteceği son durak mezar
Ana rahminin karanlığı mezardada var
Son sınavda sualleri yalnız yaradan sorar
İnanmışsan yalnızlığı savurur serin rüzgar…