Yalnızlık Şiiri - Filiz Daş

Yorgunum
Acıyor bedenim
Çektim sandalyemi
Pencerenin önüne
Baktım camdan gölgeme
Bir de ne göreyim
O da Ben gibi yalnız
Üşüyoruz

Dışarıda sokak lambaları
Yıldızlara diktim gözlerimi
Güzel olan herşey gibi
Onlar da öyle uzaktalar ki
Dokunsam kayıp gidecekmiş gibi
Neylersin
Yalnızlık işte

Ruhumun derinliklerinde bulutlar
Telaştayım
Bir fırtına çıkacak her şeyi alabora edecekmiş gibi...