insan bazen kendini alıp gitmek ister
farklı yerlere
farklı zamanlara
işte tamda sırası
yüreğimi alıp gidiyorum,
nereye bilmiyorum ama gidiyorum..
kalsın tüm yaşanmışlıklar geride
epey oldu kendimle başbaşa kalmayalı
o yüzden bir tek yalnızlığımı yoldaş alıyorum yanıma
çok şey var anlatacak
çok şey var dertleşecek
kim bilir belki mucize olur dile gelir yalnızlığım
derim ki ilk ben başlayacağım,sonra sen
sonra yine ben ve sen
sonu nereye varırsa artık
başbaşa kaldığımda anlasamda
seviyorum yalnızlığımı
ve paylaşmayada niyetim yok
Hem ne demiş Özdemir Asaf
yalnızlık paylaşılmaz,paylaşılırsa yalnızlık olmaz..
Kayıt Tarihi : 5.9.2011 17:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Neslihan Isındere](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/09/05/yalnizlik-1206.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!