Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
şiirin en büyük dostu yalnızlıktır oysa. Yıldızlar, rüzgar, deniz, çiçek, dağlar, kuşlar daha sayabilirim. bunlar da en iyi, en güzel dostlardır. Anlamlı şiirinizi kutuyorum. 10 puan.
İddialı bir söylem... Ama mutlaka vardır bir nedeni...
Yalnızlık, bir dağ başında.. Ya da koca bir evde tek başına olmak değildir ki? Yalnızlık bir otobüs dolusu insanla yolculuk ederken... En kalabalık meydanda 'tokuşa tokuşa' insanlarla yürürken.. Veya bir ev içi çoluk çocuğun şamatası içinde yaşarken de 'tek başına' kalıştır... Duymamak, görmemektir etrafını... Dalıp gitmektir 'yalnız sokağına...'
Duygularda yaşanan bir yalnızlığı anlatıyor şiir... Ve abim sanırım bu duyguyu 'yoğun' yaşıyor.. Ortak noktalarda buluşabileceği bir dostun, arkadaşın, sevdiğinin özlemini çekerek...
Yine çok güzeldi... Ve yine değerini verip alıp gideceğim şiiri... Selamlar, saygılar Abim...
buram buram isyan kokuyor.Yüerğin isyanı bu.Bu çığlığa kulak verin duygular ancak bu kadar güzel anlatılır.Kutlarım Bu gün harika şiirler okudum.YUVASIZ KUŞ
Sayın DÖNMEZ'in bütün yaşamının salt şiir üzerine kurulu olmadığına inandırıcı savlar vardı dizelerde.
Güzeldi.
Dostlukla kalınız.
Erdemle.
Yalnızlık kimi zaman gülümsemelere kimi zamanda görünmeyen hüzne saklanır....
Nefes sonlanana kadar kendinle başbaşadır insan. Değerli paylaşımınızı kutluyorum. 10 + ANT. Saygı ve sevgi ile kalın.
Hikmet YURDAER
Bu şiir ile ilgili 5 tane yorum bulunmakta