Yalnızlık Şiiri - Soytarı

Ansızın geldi yalnızlık
Bürüdü içimi
Bir bataklık sisi gibi
Gel Arkadaşım yalnız bırakma
Kanıyorum ben şimdi senin
Aşkına
Gel arkadaşım
Şimdi duvarlar bile
Yüzsüzce gülüyor bu Soytarıya
Bu gün muhtacım sana
Bak yine gün küfür gibi
Vurdu yüzüme
Sensizlik çekilmiyor artık
Duramıyorum
Dayanamıyorum
Ağlayamıyorum bile
Yalnızlığıma
Gel arkadaşım
Artık arkadaşım bile
Diyemiyorum sana
Dayanamıyorum
Haykıramıyorum
Küfür etmek istiyorum
Boş umutlara
Titriyor içim
Boşluğa kapılıyor
Ve yine küfür edemiyorum
Yanlışlara
Gel arkadaşım
Otur başucumda
Hissetmek istiyorum
Parmak uçlarını
Parmak uçlarımda
Acıyor içim
Kanıyorum sessizce
Bir başıma
Zor geliyor arkadaşım
Artık yaşamak
Ve yalnızlığa oynanmış bir kumar gibi
Şimdi sensiz nefes almak
Güzel kız sensizlik
Kurşun gibi vuruyor
Ruhuma
Ve…
Sonu bile gelmiyor artık satırlarımın
Yazmak anlamsız geliyor artık bana
Güzel kız arkadaşım bile diyemiyorum
Artık sana
Şimdi ben suskunum boş satırlara
Ve daha şimdiden ağlıyorum
Yazılmamış mısralara
Gel güzel kız gel
Gel otur yanıma
Ve ulaşsın artık
Parmakların uçların parmak uçlarıma
Sensiz bu hayat
Yürümek gibi mayın tarlasında
Zifiri karanlıkta
Toz Pembe kanamalarla
Gel güzel kız
Kır yalnızlığımı
Umut ışıklarının kırılmazlığında

(28 Haziran 2011)