Yalnızlık.... Şiiri - Ogün Gürsoy 2

yalnızlık son baharda yaprakları dökülmüş
ağaca benzer...
çünkü onlarda insanların yüreği, kalbi gibi
bomboş kalır.....

yalnızlık dikenleri olan bir gül gibidir...
insanı ufaktan ufaktan acıtır, yaralar.
anlayamazsın bile...

herşeyini kendi içinde paylaşırsın.
dertlerini, mutlu anlarını, sevinçlerini.
paylaşcagın biri olsaydı
yalnızlık diye bişe olurmuydu?

yalnızlıgı yalnız olan bilir en çok..
o duyguyu yaşamamışsa insan
nerden bilebilirki?
yalnızlık ah yalnızlık...

(İSTANBUL/bağcılar) (31.05.2011)