Yalnızlık Şiiri - Onur Abdik

Kimileri mahkumdur yalnızlığa,
Özgürleşmek adına sıradanlıklardan,
Yalnızlıkla dost olanlar vardır...
Bir dili vardır yalnızlığın,
Acı sözlerle dolu bir dili,
Bir anne sevecenliğiyle okşar başını önce,
Sonra bir bir sıralar gerçekleri,
İşte bu acıtır, bu koyar adama,
Sözlerden ötedir bu,
Hatırlarsın, son dediklerinden bile ötedir sızısı
Umut kapılarının kilididir yalnızlığın kelimeleri
Senin o kapıdan çıkışını hatırlatır, açılmamacasına
Gözlerindeki hayal kırıklığını resmeder,
Silemezsin...
Kan kırmızıdır yalnızlığın rengi,
Buruktur tadı, bir defa değdi mi yüreğine,
Senin hasretin gibi, ama bitmemecesine bu defa...
Son dostundur ve işin garibi, en vefalı dostundur yalnızlık...