Yalnızlık Şiiri - A. Yüksel Şanlıer

Kulaklarımda sessizliğin çınlaması.
Yine,
Yalnızlığa alışkın hayaller dolaşıyor odanın ortasında.
Gözlerimdeki yorgunluk,
alışamadı, alışamadı uykusuzluğa…
Yine de korkmuyorum.
yalnızlıktan,
neden korkayım ki ben;
Ölüm de bir yalnızlık değil midir saten…

Dünü, düşünüyorum;
Kalabalık, günler geliyor aklıma.
Kahrediyorum yalnızlığa sebep olan kadere.
Korkuyorum,
korkmuyorum desem de yalnızlıktan,
ölüm geliyor’ da, aklıma…
Hani giriverse hayal, meyal kapımdan,
gösterse çirkin yüzünü,
ben yalnızlık içinde anılarla uğraşırken,
girse de, kapımdan…

Koca bir odanın içinde.
Bir küçük noktayım, neden, neden derken.
Sağım boş, solum boş.
buz kesen yatağımın, yalnızlığı beni yalnızlığımla beklerken;
Bitmez yine gece,
her kurduğum düşteki hayaller,
tavanın gölgesinde sekerken…

Dinmiyor.
kulaklarımın zarını yırtarcasına çınlatan yalnızlığımın,
uğultuları.
Ve seni düşünüyorum.
aklıma geliyorsun da yalnızlığımla boğuşurken hani.
Acaba diyorum, acaba,
o da uykusuz gözleri dalgın, ya da yaşlı,
düşler’ mi, özler mi beni…

14.Şubat 2011-02-14
Antalya
A.Yüksel Şanlı er