Boş yataklarda yalnız başına,
Çıkmaz sapa sokaklar misali.
Sonu olmayan hayallere dalmaktan,
Kimsesiz, ürkek bir kedi yavrusu gibi...
Kıvrılıp yorganın sıcaklığında,
Yastıkları gözyaşlarıyla sulamaktan...
Beyhude karanlıklara dalıp,
Fare tıkırdılarıyla umutlanmaktan...
Gün geçtikçe solup, yaşlanmaktan,
İnsanlardan kaçarak uslanmaktan...
Duygularım körelip, paslanmaktan,
Böyle yalnız yaşamaktan usandım...
Kayıt Tarihi : 27.1.2011 17:30:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!