Yalnızlık üşümek miş, bazen ona sarılıp uyumak, bazen omzunda ağlamak mış!
Yalnızlık asıl ölüm müş! Dikişsiz kefeni giymek,
Azraile teslim olmak mış! Bazen sonsuz hülyalara dalmak.
Olmayacağını bile bile dua etmek miş!
Sevilmediğini istemediğini bildiğin halde kapısını çalmak mış!
Yalnızlık onsuzluğun zindanlarında çürümek miş!
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta