Yalnızlık Şiiri - Emrah Süzer

Ne garip şe şu yalnızlık
Bir bakıyosun dışarı kalabalık
Bir de kendine bakıyosun
Elinde yalnızca yalnızlık

Yalnız kalınca anlıyor insan
Bu şehrin sensiz ve sessizliğini
Hayatı kararıyor işte o an
Kendinden başka birini görüyor içinde

Yine yalnız oturup yalnız ağlıyor insan
Bu şehrin sokaklarında
Çevresini çepeçevre saran insanlara bakıyor
Bir beton yığınlarından başka birşey göremiyor

Bu mu diyor kendi kendine
Bu mu...
Hayat yaşamak bu mu diyor
Etrafına bakıyor başka birşey göremiyor...