Yalnızlık Şiiri - Adem Yarar

Her geçen zamanla pişti yalnızlık
Canımdan canımı biçti yalnızlık
Bulamadı kimseyi aradı da
Milyondan beni seçti yalnızlık

Kendini gösterdi pustu yalnızlık
Söylendi söylendi sustu yalnızlık
Suskunluğunun en haklı cezası
İçimde suçlu mahpustu yalnızlık

Derdime ekilen dertti yalnızlık
Derdiyle beni gebertti yalnızlık
Hayat yatağım oldu sinsi gözle
Yumuşak değildi sertti yalnızlık

Evvela sadece zandı yalnızlık
Sonra ruhumu kazandı yalnızlık
Kabullenmeyişin zor tezgâhında
Hissimi ölçen mizandı yalnızlık

Sessiz sedasızca durdu yalnızlık
Sesi çıkınca kudurdu yalnızlık
Soluk soluğa acımadan geldi
İçime bombayı kurdu yalnızlık