Yalnızlık Şiiri - Tunahan Yıldırım

Bir neye üflemek kadar zor geliyor artık yaşamak
Ölmek istemiyorum ama,yaşamak ne?
Bilinmezlik denizinde okyanuslara açılıyorum
Kaybolmuş bir balıkçı teknesi gibi
Rotasız azgın dalgalarda savruluyorum
Yitik bir ada gibi yapayalnız
Ama yalnızlık korkutuyor beni
Karanlık düşünceler sarıyor içimi
Buhranlara düşüyorum...
Bir efsunun beni alıp götürmesini bekliyorum
Ulvi bir amaca hizmet etmek için
Atiyi karanlık görmek istemiyorum...