Yalnızlık Şiiri - Dilan Altuğrul

En çok akşamları duyuyorum zamanın acısını.
Bir kandilin yağı bitmiş de fitili yanıyormuş gibi garip bir is kokusu yayılıyor eşyalardan.
Eskimeyi hiç bu kadar yakın ve yoğun yaşamamıştım.
Duvarlar bir sünger gibi emiyor gün boyu sokaklardan topladığım sesleri.
Umut,sevinç ve yeni koyu bir bölge,bir dip yalnızlığa bırakıyor beni.
Geriye bir iç çekiş,bir uğultu,bir sayıklama birde kendi sesim kalıyor geriye.

Dilan🌙